Ons bedrijf werd geboren in 2005, vanuit de droom van de eigenaar, de heer Maurizio Allemandi, om een ​​passie in een baan te transformeren.

Toen hij nog in zijn tienerjaren zat, begon Maurizio de wereld rond te reizen en ervaring op te doen in de meest prestigieuze keukens en locaties, zoals St. Moritz, Washington en Londen, waar hij zijn gevoel voor uitmuntendheid en esthetiek aanscherpte. Na zijn reizen kwam hij terug naar zijn geboortedorp Carrù, de deur van de heuvels van Langhe, om in praktijk te brengen wat hij had geleerd.

Aanvankelijk bevond het bedrijf zich in een gebouw van 30 vierkante meter, terwijl het vandaag ongeveer 1000 vierkante meter beslaat. Dank aan Maurizio's doorgewinterde ziel en zijn overtuiging dat, om op te vallen, het noodzakelijk was om naar het buitenland te kijken, hij besloot deel te nemen aan internationale tentoonstellingen en contacten begon te verzamelen van over de hele wereld, waardoor het bedrijf meer en meer aanwezig op de internationale markt als een vertegenwoordiger van de Italiaanse excellentie.

Ei-pasta is de kernactiviteit van het bedrijf. In de loop der jaren zijn er echter ook andere delicatessen van Allemandi gemaakt, zoals risotto's, artisanale Biscotti en gearomatiseerde oliën. Elk jaar worden er nieuwe producten toegevoegd aan het merk, producten die het doel delen om Italiaanse en over het geheel genomen Piedmontese delicatessen overal ter wereld te brengen.

Mijn ogen als jongen bereikten nog niet de tafel van het restaurant Vascello d'Oro (van Carrù), waar mijn oma Mariuccia het deeg van eierdeeg rolde met de deegroller, om tagliolini te maken (tajarin in het Piedmont-dialect) . Mijn opa Filippo Filippi nam dus altijd een stoel en een kleine deegroller mee, zodat ik mijn eigen pressie kon ontwikkelen. Pressia in ons dialect betekent de kunst van het rollen van pastadeeg met de deegroller, die kracht en zorg vergt. Het is de dikte van het deeg dat het verschil maakt in de verschillende soorten pasta. Tajarin, tagliatelle en pappardelle: alles hangt af van de dikte van het eierpastablad.

De tagliolini van mijn grootmoeder was toen al blij met de smaak en het hart van de vele bezoekers van buiten het dorp. De Vascello d'Oro was in feite een belangrijk ontmoetingspunt om zakelijke prestaties en overeenkomsten te vieren.

In haar restaurant heb ik geleerd hoe belangrijk het is om hoogwaardige grondstoffen te gebruiken en om met precisie te doseren, en vooral, beetje bij beetje heb ik de vaardigheid verworven om de vochtigheidsgraad en temperatuur te evalueren, die nooit hetzelfde zijn, om schat de exacte benodigde tijd in om de eierdeeg te drogen.

Toen ik opgroeide, begon ik, na mijn afstuderen aan Hospitality High School, te reizen. Ik ging naar Engeland, Zwitserland en de Verenigde Staten, ontroerd door de wens om nieuwe mensen, smaken en culturen te ontdekken. Een lang pad, dat me terug naar huis heeft gebracht, met dezelfde nieuwsgierigheid en nog meer verliefd op onze Langhe-heuvels en met hun smaken: de eierpasta, de truffel, de wijn en de hazelnoten.

Daarom heb ik besloten om in mijn thuisland een pastafabriek te openen, een gezellige en ideale plek om die eierpasta te maken die ik als kind heb ontdekt en waar ik de nieuwe Allemandi-producten kan maken.